Aller au contenu principal

MIO FRATELLO E' FIGLIO UNICO

Soumis par MADDALENA DE CARLO le

Fratele meu este fiu unic

Accio este oaia neagra a familiei. E irascibil, impulsiv, exploziv, le face numai necazuri parintilor şi transforma fiecare conflict intr-un adevarat razboi . In schimb , fratele lui, Manrico, arata bine, e carismatic, e iubit de toata lumea si e, se pare, nu mai putin şi transforma fiecare conflict intr-un adevarat razboi . In schimb nu mai putin periculos… Intr-un mic orasel italian, cei doi frati traiesc intr-o confruntare permanenta, cu pasiunile si parerile lor politice radical opuse, indragostiti de aceeasi femeie, evadand, revenind de unde au plecat si luptandu-se la nesfarsit . Filmul este o poveste despre maturizare si despre 15 ani de istorie a Italiei care se scrie in pas cu aventurile lui Accio si ale lui Manrico, doi frati atat de diferiti si, totusi, atat de asemanatori…

Mio fratello e Figlio Unico urmareste aventurile acestor doi frati plini de pasiune, intr-un orasel din Italia anilor 1960 si ’70, in timp ce se lupta pentru politica si pentru aceeasi femeie. Un film despre cum sa evadezi, sa revii si sa stii cand sa lupti si cand sa te maturizezi. Trec cincisprezece ani din istoria Italiei si cei doi frati realizeaza ca in ciuda diferentelor dintre ei, de fapt seamana unul cu celalalt.

Mio fratello è figlio unico

Accio, dodicenne, entra in seminario. Il sogno da bambino è quello di aiutare gli “ultimi”. Accio, dopo essersi masturbato a letto guardando una fotografia di Marisa Allasio, capisce che il seminario non sia la sua vita, e torna a Latina. Iniziano i primi contrasti con la famiglia. Fa amicizia con il venditore ambulante di tovaglie del quartiere, Mario, che lo fa avvicinare al fascismo. Accio, che non è molto più che un ragazzino ribelle, si iscrive al Movimento Sociale Italiano. Suo fratello maggiore, Manrico, è sempre occupato nelle battaglie degli operai. Lavora in fabbrica, fa parte della sezione comunista e organizza scioperi, occupazioni e manifestazioni, spesso scontrandosi con Accio e i suoi amici di partito. Manrico ha una relazione con una sua compagna, Francesca. Con questa Accio instaura un rapporto di amicizia.

La fede nel fascismo di Accio vacilla quando blocca Mario e gli altri suoi “amici”, decisi a bruciare l'auto di Manrico e decide di strappare la sua tessera di partito. La rottura definitiva avviene in occasione di un concerto organizzato dal Movimento Comunista Rivoluzionario al quale Accio partecipa, durante il quale irrompe un gruppo di fascisti. I rapporti tra Manrico e Accio però si interrompono quando quest'ultimo assiste alla morte di Mario, in realtà vittima di un attacco cardiaco e sulla cui morte nessuno indaga. Accio tuttavia scappa. Dopo un anno passato presso una famiglia piemontese amica di Manrico, Francesca passa a prendere Accio, chiedendogli di aiutarla ad accudire il figlioletto avuto da lei e Manrico, Amedeo, che il padre non visita da due anni. Accio si rifiuta e per più di due anni di suo fratello e di Francesca non sa nulla.

Un giorno Manrico chiama il fratello, chiedendogli di portargli a Torino i soldi che troverà nascosti nell'armadio, probabilmente gli stessi soldi rapinati anni prima sparando al suo datore di lavoro. Arrivato a Torino, Accio chiama Francesca che però riattacca immediatamente il telefono, ma è troppo tardi perché la linea è infatti intercettata dalla polizia, in cerca di Manrico. Dopo un breve inseguimento, Manrico viene ucciso da due poliziotti, e Francesca viene arrestata per complicità.

Accio torna a Latina con il piccolo Amedeo. Una notte Accio si introduce nel municipio alla ricerca del fascicolo con le persone assegnatarie delle case popolari. Accio chiama tutti gli assegnatari, compresa la sua famiglia, e li chiama all'occupazione delle nuove case.

Mi hermano es hijo único

1962. Accio Benassi es el pequeño de una familia obrera que malvive con insuficientes medios materiales en un pueblucho de Latina, en Italia. Tras fracasar en su paso fugaz por el seminario, y en su intento de estudiar una carrera de letras tras la negativa familiar, Accio regresa a su paupérrima casa para ser perito técnico. Su rebeldía propia de la adolescencia se desata aún más debido a las tendencias políticas de su hermano mayor Manrico, que se está erigiendo poco a poco en líder comunista del lugar. Así, Accio empieza a tontear con el fascismo, influido por un vecino que le trata como a un hijo. Los años pasan y las cosas siguen igual. Un día llega a casa Francesca, la guapa novia de Manrico, que enseguida congenia con Accio.

Film costumbrista que recrea con mucha pericia la atmósfera de la Italia rural de los años 60 y 70. Los guionistas Sandro Petraglia y Stefano Rulli repiten de este modo la receta que ya ofrecieron en La mejor juventud, y de hecho esa clara referencia es también el mayor lastre de Mi hermano es hijo único. Porque lo cierto es que esta película es una repetición incompleta de los mismos elementos, sólo que con un poco menos de sorpresa, emoción, grandeza y definición de caracteres. Ahí están los dos hermanos muy distintos, casi opuestos, pero que en el fondo desean y luchan por lo mismo; ahí está la fuerza inquebrantable de la familia, cuyo amor de los padres es su mayor seguro; ahí está la lectura política de unos años convulsos de la historia europea, en donde las ideologías parecían la mágica solución a todos los problemas; ahí están las primeras experiencias amorosas, las dudas y las tristezas; ahí está el tono lírico y aventurero a la hora de narrar los hechos históricos, teñidos de nostalgia; ahí están los sufrimientos, las muertes, los hijos…

El director Daniele Luchetti logra en conjunto una película estimable, rodada con sobriedad y puesta en escena realista, pero inevitablemente mucho menos sabrosa que el extraordinario film de Marco Tullio Giordana. Y es destacable el gran trabajo del joven Elio Germano, quien a veces parece un divertido e imberbe Robert De Niro, de ademanes dubitativos, parlantes y gestuales al más puro estilo “italianini”.

 

Meu Irmão é Filho Único

No Filme Online Meu Irmão é Filho Único , Os irmãos Accio (Elio Germano) e Manrico (Riccardo Scamarcio) cresceram numa pequena cidade italiana durante as décadas de 60 e 70, contrapunham-se politicamente, mas eram apaixonados pela mesma mulher. O longa-metragem Mio Fratello è Figlio Unico, do diretor Daniele Luchetti, acompanha a vida desses irmãos ao longo de 15 anos através das conturbações e reviravoltas da tumultuada história sóciopolitica da Itália. O filme mostra as mudanças de postura, discussões e a inevitável separação dos irmãos por causa de seus rumos até, claro, o reencontro promovido pela sabedoria da idade. Com o tempo, eles percebem a verdadeira essência não apenas de suas diferenças, mas de suas semelhanças.

De uma família italiana tradicionalmente católica e comunista, o jovem Accio Benassi decide seguir ao extremo a sua religiosidade e vai para o convento a fim de tornar-se padre. Impulsivo e altamente sugestionável pelo que vê em sua volta, não chega a refletir se é mesmo aquilo que quer de sua vida. Quando percebe que sua família não o visita, se sente rejeitado e encontra apoio apenas no irmão Manrico, o único que o vê. Porém, Manrico vai somente para que Accio desista da idéia de ser religioso.

Quando o jovem percebe que não tem vocação para a vida no monastério, volta para casa e nota que o ambiente não está o mesmo de quando partiu. Accio se sente ainda mais rejeitado e encontra abrigo apenas com o amigo Mário, um fascista que quer convertê-lo ao partido já falido nos anos 60. Não demora muito para ele aceitar os ideais de nação expostos, e começar a perceber em Mussolini um líder benevolente para o país.

As coisas na família começam a piorar com esta decisão. Ainda mais quando Accio começa a se interessar por Francesca, uma comunista militante e namorada de Manrico, que já lidera movimentos operários por onde passa. A rivalidade entre os irmãos se torna cada vez mais constante, principalmente porque mais velho ser carismático e encantador, enquanto o outro é mais tímido e agressivo. Porém, mesmo com as diferenças, os dois ainda conseguem manter laços de fraternidade.

Meu Irmão é Filho Único foi dirigido pelo diretor Daniele Luchetti e teve o roteiro de Sandro Petraglia e Stefano Rulli, os mesmos de A Melhor Juventude. O filme é baseado no livro Il Fasciocomunista, de Antonio Pennacchi, mas o nome foi trocado em homenagem ao músico Rino Gaetano. Segundo Daniele, o longa não é sobre política, mas sobre jovens italianos que não encontram quem os ouça.